Jednym z odrębnych gatunków malarskich jest malarstwo rodzajowe, które charakteryzuje się tematyką związaną z życiem codziennym, zabawą, pracą, wypoczynkiem. W obrazach rodzajowych bohaterowie zwykle są postaciami anonimowymi, uchwyconymi podczas wykonywania zwykłych czynności. Malarstwo rodzajowe istnieje już od czasów starożytności, które możemy zaobserwować na wazach etruskich, greckich, freskach, mozaikach oraz na średniowiecznych miniaturach. Malarstwo rodzajowe zupełnie odrębnym gatunkiem stało się w XVI w. głównie za sprawą znakomitego malarza Pietera Bruegela. W okresie baroku stosowali ten gatunek zwłaszcza we Flandrii i Holandii tacy artyści jak: Pieter de Hooch, Jan Steen, Gerard Dou, Jan Vermeer, Nicolaes Maes, Joos van Craesbeeck, Aelbert Cuyp, Adriaen Brouwer, Jan Miense Molenaer, Matthijs Naiveu, Cornelis Dusart, Willem Cornelisz Duyster, Dirck Hals, Cornelis Bega, Pieter Codde, Cornelis de Man, Gabriel Metsu, Frans van Mieris Starszy, Joost Cornelisz. Droochsloot, Jacob Duck, Caspar Netscher, Jacob Ochtervelt, Adriaen van Ostade, Quirijn van Brekelenkam, Hendrick Martensz. Sorgh, Gerard Terborch, Jacob Toorenvliet, Jan Verkolje, Willem Pieterszoon Buytewech, David Vinckboons oraz w krajach Europy: bracia Le Nain we Francji i Diego Velázquez w Hiszpanii. W XVIII w. malarstwo rodzajowe występowało w dwóch formach: sceny ogrodowe i sielankowe malowane przez m. in.  François Boucher, Jean-Honoré Fragonard, Antoine Watteau we Francji oraz sceny moralizatorskie malowane przez np. William Hogarth w Wielkiej Brytanii. Apogeum popularności osiągnęło w drugiej połowie XIX w. w postaci realizmu, impresjonizmu, postimpresjonizmu oraz pieriedwiżnicy. Na terenie Polski malarstwem rodzajowym zajmowali się m.in.: Juliusz Kossak, Wojciech Kossak, Leon Wyczółkowski, Maksymilian Gierymski, Piotr Michałowski, Franciszek Kostrzewski, Józef Chełmoński, Jan Piotr Norblin, Aleksander Gierymski.

Pieter Bruegel żniwa